Tom czwarty cyklu Wiking
Akcja toczy się w latach 20-30 tych X wieku. Cleve (którego znamy z poprzedniego tomu) po zdradzieckiej miłości Sarli, wychowuje samotnie córkę Kiri. Pełniąc rolę posła księcia Normandii Rollona wyrusza w drogę do Dublina na dwór króla Irlandii Sitrica (znanego z tomu drugiego). Ma się zająć uzgodnieniem małżeństwa między owdowiałym synem Rollona, a córką Sitricka. Chessa (kiedyś Eze) nie zamierza wychodzić za mąż za nikogo, oprócz ... Cleva, którym zainteresowała się od pierwszego wejrzenia. Mimo blizn na twarzy jest dla niej najpiękniejszy. Jednak o jej rękę stara się także Ragnor, który kiedyś próbował ją zwieźć. Dziewczyna go nienawidzi. Do innych jej problemów należą stosunki z macochą Sirą. Kiedy zbliża się termin wyjazdu Chessy na spotkanie z swoim przyszłym normandzkim mężem, niespodziewanie zostaje porwana na zlecenie Ragnora. Nie wszystko układa się jednak tak jak oprawca oczekiwał. Podczas sztormu w drodze do Yorku łódź ulega uszkodzeniu, a załoga trafia na wyspę Hawkfell. Na tym jednak cała historia się nie kończy...
Cleva od jakiegoś czasu dręczą sny z przeszłości. Wkrótce poznaje wystarczająco dużo szczegółów, aby wyruszyć po swoje dziedzictwo. Czy w jego żyłach płynie krew Władcy Nocy, diabła z Kinloch, przed którym drży cała okolica?
W tym tomie spotkamy bohaterów z poprzednich. Oprócz Laren i Merrika, jest także Mirana i Rorik. Ich rodziny są już powiększone o dzieci, ale miłość jest jeszcze głębsza. Ta część jest z pewnością najbardziej magiczna i fantastyczna. Sama Chessa jest córką czarodzieja Hormuza, a także ojciec Cleva para się magią. Do tego dochodzi jeszcze tajemniczy potwór z jeziora Ness. Zarazem jest to najbardziej humorystyczny tom. Nieźle się uśmiałam z krętactw Chessy i jej wielu ciąż...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz