"Dotyk ciemności" Karen Chance

Karen Chance Dotyk ciemności

Część pierwsza serii o przygodach Cassandry Palmer

Cassie jest jasnowidzką i potrafi rozmawiać z duchami. W dzieciństwie straciła rodziców i trafiła pod opiekę Tony'ego, który jest wampirem. Korzystał on z jej zdolności dla swoich celów. Jako nastolatka dowiedziała się, że to on wydał rozkaz zabicia jej rodziców. Uciekła od niego,  ale wkrótce wróciła, by się na nim zemścić i pomóc policji znaleźć dowody na wszystkie jego "machloje". Jednak przed aresztowaniem Tony zniknął. Cassie znowu musiała zacząć się ukrywać. Pewnego dnia, ktoś zostawia jej nekrolog z jutrzejszej gazety, w którym pisze o której godzinie i gdzie zginęła. Sądzi, że to sprawka Tony'ego. Wraca do miejsca swojej pracy, aby ostrzec swojego przyjaciela Tomasa, który wkrótce okazuje się być kimś innym. Wybucha walka. Przy pomocy Tomasa i zaprzyjaźnionych duchów dziewczynie udaje się przeżyć. Wampir zabiera ją przed wampirzy Senat. Odtąd jej życie znacznie nabiera tempa. Odkrywa w sobie nowe umiejętności i próbuje ustalić kim naprawdę jest. Coś przyciąga ją do wampirzego mistrza Mircea. Otoczona stworzeniami, które czegoś od niej chcą będzie musiała podjąć decyzję. Czy może komuś zaufać?

Autorka oparła swoją książkę na świecie wampirów, magików, satyrów, pyti, podróży w czasie itp. Odnosi się do postaci z historii i tworzy swój świat. Oczywiście są pewne zmiany. Wampiry nie są zawsze piękne. Jeżeli ktoś był piękny za życia, to i po śmierci będzie, ale brzydkiemu nic już nie pomoże. To samo dotyczy charakteru. Są to jednak stworzenia groźne. Wśród nich panuje hierarchia, a wampiry mają różny poziom umiejętności. Najsilniejsi są mistrzowie pierwszego stopnia. Taki wampir może zasiadać w senacie. Słabe wampiry zawsze będą podporządkowane komuś i poniewierane. Nowością jest to, że mogą pobierać krew od człowieka nie tylko przez przegryzienie skóry i zatopienie kłów w żyle, ale i na odległość. Człowiek może o tym nawet nie wiedzieć. Książkę dosyć dobrze się czyta, choć czasami była dla mnie zbyt chaotyczna. Ze względu na na sceny w niej zawarte jest raczej dla osób 18+.

"Cień księżyca" Rachel Hawthorne

Rachel Hawthorne Cień księżyca

Czwarta część cyklu Strażnicy Nocy

Ta część nieco odbiega od poprzednich. Jak zwykle jest w niej prolog, który wprowadza nas do zagadnień danego tomu, ale jest w niej więcej magi. Właściwie książka ta mogłaby tworzyć osobną serię. Główna bohaterka to  Hayden, która nie pojawiła się w poprzednich tomach (przynajmniej ja jej nie pamiętam). Jest ona empatką, która czuje emocje innych zmiennokształtnych. W związku z tym woli przebywać wśród Statycznych, czyli  z zwykłymi ludźmi. Jednak dwa razy w roku, w czasie wakacji opuszcza szkołę z internatem i przyjeżdża do Wilczego Szańca. Tym razem podczas jej zimowego pobytu pojawia się mityczny Kosiarz, który pożera dusze przemienionych zmiennokształtnych. Po śmierci nie wracają oni już do ludzkiego ciała. Właśnie zabił chłopaka podczas pierwszej przemiany. Hayden czuła jego ból. Kosiarz zapowiada, że po nią wróci przy następnej pełni, a ona ma za niedługo skończyć siedemnaści lat. Zrozpaczona Hayden nie chce narażać innych i ucieka z bezpiecznej oazy. Ukrywa się i pracuje dorywczo w narciarskim miasteczku. Tam jednak znajduje ją Daniel, który ma ją z powrotem zabrać do Wilczego Szańca. Hayden jest zdziwiona, że nie potrafi odczuwać uczuć i emocji Daniela. Utrudnia to jej kolejne plany ucieczki. Starsi próbują znaleźć sposób pokonania Kosiarza. Czy Hayden zaryzykuje życie swojego partnera podczas pierwszej przemiany?

Hawthorne w tej części poszerzyła fantastyczny świat zmiennokształtnych. Także ich własne środowisko poszerza się nie tylko w przemieniających się w wilki, ale i w panterę. Moim zdaniem jest to jeden z tych nielicznych przypadków, gdzie dalsze części są ciekawsze od poprzednich. Wszystkie książki całego cyklu dobrze się czyta. Ja jednak polecałabym Nów księżyca i Cień księżyca.

"Nów księżyca" Rachel Hawthorne

Rachel Hawthorne Nów księżyca

Trzecia część cyklu Strażnicy Nocy

Brittany Read zawsze pragnęła przemiany. Czuje swój związek z naturą i chce w pełni wykorzystać możliwości zmiennokształtnych.  Skończyła 17 lat i samotnie wyrusza na swoją pierwszą pełnię księżyca. Wie, że jeszcze żadna dziewczyna nie przeżyła sama tego wydarzenia. Zawsze każdej towarzyszył partner, który najczęściej był miłością jej życia. Brittany ma jednak problem, bo jej ukochany Connor McCandless wybiera się tam z inną dziewczyną, a ona nie chce do tej roli nikogo innego. Postanawia sama zmagać się z śmiertelnym bólem pierwszego razu. Jednak kiedy wschodzi księżyc ona nic nie czuje i nie potrafi zmienić się w tak upragnionego wilka. Boi się, że jako "wadliwa" zostanie odrzucona przez innych zmiennokształtnych. Nie mówi więc prawdy. Wzbudza sensację, jako jedyna samotna dziewczyna, która potrafiła przeżyć przemianę. Jedno wydarzenie pociąga za sobą inne. Okazuje się, że Connor nie jest już z swoją wybranką i wkrótce zaczyna zauważać Brittany. Sprawy się komplikują, gdy do akcji wkracza Bio-Chrome - organizacja, która pragnie złapać zmiennokształtnych i prowadzić na nich eksperymenty. Brittany i Connor zostają uwięzieni. Wkrótce waleczna Brittany będzie musiała podjąć decyzję, co jest dla niej najważniejsze.

Książkę dobrze się czyta. Mimo, że należy ona do cyklu nie trzeba czytać części po kolei. Bez problemów można zorientować się w akcji. Jedyne co się zmienia, to główni bohaterowie, którzy wychodzą z cienia poprzednich części. Wszyscy należą jednak do tej samej "paczki", są Strażnikami Nocy.

"Pełnia księżyca" Rachel Hawthorne

Rachel Hawthorne Pełnia księżyca

Część druga cyklu Strażnicy Nocy

Lindsey Lancaster ma niedługo siedemnaste urodziny i ma podczas pełni przejść swoją pierwszą przemianę w wilka. Towarzyszyć ma jej Connor. Zna go od dziecka, jest jej przyjacielem i ma zostać jej partnerem na całe życie. Jenak od pewnego czasu zaczęła interesować się Rafem. Sprawa była by prostsza, gdyby nie była już związana słowem z Connorem. Obaj wyznają jej miłość, a ona nie wie którego wybrać, a pełnia zbliża się coraz szybciej. Musi wybrać partnera, który będzie jej towarzyszyć przy pierwszej przemianie, a to zwiąże ją z nim na zawsze. Inny problem ma Brittany, która chce przemianę przeżyć samotnie, bo nie znalazła jeszcze tego jedynego, który też by jej pragnął.  Lindsey pragnie miłości takiej jak Kayli i Lucasa. Kolejnym problemem Strażników Nocy jest wciąż powracający problem Bio-Chrome. Naukowcy pragną złapać wilkołaki, a oni są pierwsi na tej liście ...

Główna bohaterka musi zmagać się z swoimi uczuciami między dwoma mężczyznami. Powinna dokonać wyboru, który zadecyduje o całym jej przyszłym życiu. Musi rozróżnić miłość od przyjaźni i pożądania. Zdecydować, czy kierować się rozsądkiem i opinią rodziców, czy spróbować  zajrzeć w głąb własnego serca. Są różne oblicza miłości. Zmiennokształtni to osoby posiadające ludzkie i zwierzęce instynkty. Które z nich wygrają, gdy w grę wchodzi bezgraniczna miłość?

"Blask księżyca" Rachel Hawthorne

Rachel Hawthorne Blask księżyca

Część pierwsza cyklu Strażnicy Nocy

Kayla Madison przyjeżdża do swojej przyjaciółki Lindsey, którą poznała zeszłego lata. Razem z nią, Lucasem (szefem) i innymi znajomymi pracuje jako przewodnik w parku narodowym. Pewnego razu zajmują się grupą naukowców, których mają zaprowadzić w głąb lasu. Jeden z nich wzbudza zainteresowanie dziewczyny. Czuje się przy nim spokojna, w przeciwieństwie do dziwnego podniecenia i zainteresowania, które odczuwa na myśli o Lucasie. Okazuje się, że szaleni naukowcy szukają śladów wilkołaków i pragną takiego złapać. To co na początku Kayli wydawało się fikcją, wkrótce okazuje się rzeczywistością. Dziewczyna jest wychowywana przez kochającą rodzinę adopcyjną. Jak była mała straciła rodziców, którzy zostali zastrzeleni w lesie przez pijanych myśliwych, którzy wzięli ich za wilki. Od tego czasu nawiedzają ja koszmary, a sama musi zmierzyć się z przeszłością i swoimi wspomnieniami. Bardzo dobrze czuje się w lesie. Wkrótce dowiaduje się, że ona także należy do zmiennokształtnych, ponieważ jej rodzice nimi byli. Właśnie obchodziła swoje siedemnaste urodziny i przy pierwszej pełni się przemieni. Jednak samotna przemiana jest bardzo bolesna i nikt jej nie przeżył. Musi do tego mieć partnera. Chętnym do zajęcia tego miejsca jest Lucas, który darzy ją uczuciem od pierwszego wejrzenia, a zmiennokształtni zakochują się raz i na całe życie. Pragnie bronić swojej ukochanej i swoich ludzi, a zagrożenie stanowi także ... brat. Czy Kayla właściwie ulokuje swoje uczucia? Czy zmiennokształtnym uda się uniknąć zagrożenia ze strony naukowców?

Kolejny romans dla nastolatek, którego akcja rozgrywa się we współczesnym świecie. Żyją w nim jednak istoty o dziwnych zdolnościach, które posiadają naturę ludzką i zwierzęcą. Nie mają one jednak wiele wspólnego z groźnymi wilkołakami. Nie zabijają ludzi (chyba że w samoobronie), zmienność jest dziedziczna, nie można jej nabyć przez ugryzienie. Chłopcy pierwszą przemianę przechodzą w samotności podczas pierwszej pełni po ukończeniu osiemnastu lat. Pozostałe przemiany następują na ich życzenie, a nie ze względu na fazę księżyca. Zabić zmiennokształtnego można srebrnymi kulami w serce lub w głowę. Pozostałe rany leczą się bardzo szybko, zwłaszcza w ciele wilka. Mamy więc tu typowy przykład romansu z walką dobrych ze złem i wewnętrznymi zmaganiami bohaterki w tle. 

"Perfumy Kleopatry" Jina Bacarr

Jina Bacarr Perfumy Kleopatry

Książka z pewnością przeznaczona jest dla osób pełnoletnich. Trudno mi ją określić jako złą czy dobrą. W ciekawy sposób została poprowadzona narracja, ale większą część treści stanowią opisy niczym nieskrępowanego i  można by właściwie powiedzieć wyuzdanego seksu. Z pewnością nie jest to delikatna erotyka i może niektórym nie przypaść do gustu. 
Akcja toczy się w przededniu i w czasie II wojny światowej. Główną bohaterką jest lady Eve Marlowe. Jest to osoba piękna i bogata. Pozycję towarzyską zdobyła dzięki małżeństwu, jednak jej ukochany mąż zginął w wypadku. Brakuje jej go zarówno duchowo jak i cieleśnie, ponieważ posiada nieposkromiony apetyt seksualny. Przebywa w Kairze, gdzie może realizować wszystkie swe plany i marzenia. Od swojego kochanka otrzymuje perfumy, których podobno używała Kleopatra. Oprócz zniewalającego zapachu mają one mieć jeszcze jedną właściwość, a mianowicie ratują życie osoby, która ich używa. Powodują, że dana osoba znika i pojawia się w innym bezpiecznym miejscu. Nasza bohaterka prowadzi dosyć rozwiązły tryb życia, w którym nie brakuje  narkotyków. Jest tu znudzenie, wykorzystanie, ekscytacja, eksperymenty, zdrada i wreszcie nowa miłość. To wszystko prowadzi do pewnej przemiany Eve, która zaczyna być angielskim szpiegiem, wysłanym do Niemiec z pewną misją. Na swojej drodze spotyka kogoś, kogo się nie spodziewała więcej zobaczyć. Niebezpieczeństwo coraz bardziej się zbliża, a perfumy stanowią dla kogoś cel, do którego dążyć będzie po trupach.
Akcja jest poprowadzona w ciekawy sposób. Część książki, to zapiski z pamiętnika bohaterki. Znamy też myśli osoby, która go czyta. Zdziwiło mnie umieszczenie akcji w czasach hitleryzmu. Eve to postać kobiety nieskrępowanej, która jednak ma swoje depresje, wzloty i upadki. Właściwie ciągle poszukuje miłości, a narkomania jest częściowym wynikiem tego w jaki sposób żyje. Próbuje wyjść z nałogu. Wśród ludzkich charakterów odnajdujemy także chciwość, zazdrość i intrygi. Dużo rzeczy można załatwić dzięki znajomością. Jednak pomimo tych "samolubów" znajdujemy także poświęcenie i ofiarność dla dobra ogółu. Każdy może zmienić swoje życie, ale nie jest to łatwe i wymaga sporego samozaparcia.

"Dziewczyna w czerwonym płaszczyku" Roma Ligocka

Roma Ligocka Dziewczyna w czerwonym płaszczyku

Książka powstała we współpracy z Iris von Finckentein. Sięgnęłam po tę pozycję zachęcona przez koleżankę, która uwielbia Ligocką. Autorka urodziła się w 1938 r. w rodzinie żydowskiej, a jej nazwisko brzmiało Liebling. Zostało ono zmienione w czasie wojny. Jest to właściwie "fabularyzowana" autobiografia znanej artystki. Małą Romę poznajemy w getcie krakowskim. To wydarzenia z dzieciństwa odbiją się na całym jej życiu. Po opuszczeniu getta wraz z matką ukrywa się u polskiej rodziny Kierników. Wojnę widzimy oczami dziecka, któremu farbuje się włosy na blond, które jest uczone, aby nie rzucać się w oczy i uważać co się mówi. Wszelkie złe rzeczy mogą być jej winą, a ona sama stanowi potencjalne zagrożenie dla wszystkich. Bardzo tęskni za zabawą z innymi dziećmi na podwórku i nie potrafi sobie wyobrazić smaku czekolady. Kiedy wraca jej ojciec, to go nie poznaje, jest dla niej obcym człowiekiem, którego się boi. Czasy powojenne też niosą problemy. Po spokojnym pobycie całej rodziny w Zakopanem jej tata zostaje aresztowany. Po jakimś czasie wraca do domu, ale jest to już człowiek, który przeżył udar i nie jest już sprawny. Wkrótce potem umiera. Ligocka opisuje swoje życie z wszystkimi dobrymi i złymi rzeczami. Mamy tu młodzieńczy zachwyt nad komunizmem, życie w krakowskim środowisku artystycznym, a wreszcie emigrację. To wszystko przeplatane jest romansami i znajomościami. Roman Polański jest jej kuzynem. Dzieciństwo łączy ją także z Ryszardem Horowitzem, a późniejsze czasy z Piotrem Skrzyneckim. 
Ligocka jest dosyć szczera w swych wspomnieniach. Nie przedstawia siebie jako idealnej osoby, która jest pozbawiona wad. Popełniała w swoim życiu liczne błędy. Do nich zaliczyć można np. aborcję, której dokonała. Pierwszy raz wyszła za mąż w młodym wieku, a małżeństwo przetrwało zaledwie dwa lata. Nie słuchała rad matki i wdała się w związek z osobą uzależnioną od alkoholu. Właściwie można wyciągnąć wniosek, że Ligocka jest trudna we współżyciu. Sama ma swoje okresy depresji i uzależnienia od leków. Wydaje mi się, że łączy mnie z nią jedna rzecz, a mianowicie ja też czasami robię problemy tam gdzie ich nie ma. Te różne stany psychiczne autorki mają swoje podłoże w przeszłości i życiu w ciągłym strachu i czającej się wszędzie śmierci. Jej matka przed wojną należała do elity towarzyskiej, a jej rodzina była bogata. Po wojnie stracili prawie wszystko, ale wydaje mi się, że były osoby jeszcze biedniejsze. Ciężką pracą łączą jednak koniec z końcem i stać ich na jakiś wyjazd. Dobrze zostało opisane środowisko społeczne tamtych czasów. Ludzie, którzy ukrywają ligocką nie są wcale idealni, ale ryzykują wszystkim aby im pomóc. Gdy po wojnie wyjeżdżają do sanatorium w Krynicy większość osób mówi po niemiecku, bo ledwo znają polski. Z kolei, gdy już jako żona i matka mieszka pod Monachium, nikt nie słyszał tam nic o Auschwitz i innych zbrodniach hitlerowców. 
Sama Roma Ligocka jest osobą, która ciągle czegoś poszukuje, a szczęście jest dla niej pojęciem krótkotrwałym. Czasami woli wydać pieniądze na ubrania niż na jedzenie. Lubi świat "elity" bogactwa. Chce być komuś potrzebna i opiekować się nim. W tym wszystkim jest jednak wspaniałą pisarką, malarką i scenografem. Decyzję o napisaniu tej książki podjęła po obejrzeniu Listy Schindlera Spielberga, gdzie w postaci małej dziewczynki w czerwonym płaszczyku rozpoznała siebie, a w innych bohaterach historie, które dotyczyły jej rodziny.

"Pani Shaladoru" Anne Bishop

Anne Bishop Pani Shaladoru

Czarne Kamienie - Księga VIII

Jest to kontynuacja poprzedniego tomu. Do dworu Cassidy w Dena Nehle przyjeżdża nieproszona królowa Kermilla. Jest to osoba chciwa, podstępna i pozbawiona skrupułów. To ona przejęła wcześniej dwór i stanowisko Cassidy. Królowa każe jej wracać do domu, jednak sprzeciwia się temu Theran, który twierdzi, że Kermilla jest jego gościem, a posiadłość należy do niego. Cassidy boi się powtórki z przeszłości. Planuje odejść. Sytuacja zmienia się, gdy Ranon zabiera ją do Eyoty na ziemie Shaladorczyków. Tam też przenosi się jej dwór. Dzięki królowej zaczynają się zmiany, a ludzie stają się bardziej ufni. W całą sprawę pośrednio zamieszani są także Saetan, Deamon, Lucivar i Janelle, która wysyła do Cassidy Sceltie - czteronożnych merdających ogonem Krwawych. Gray z pomocą swoich przyjaciół staje się w końcu mężczyzną - Księciem Wojowników. Tymczasem Theran pragnie aby to Kermilla została królową Dena Nehle. Należy do niej i uważa, że jest ona idealna. Większość Książąt Wojowników dostrzega jednak prawdę. Nad Dena Nehle zawisa groźba ponownej wojny.
Bishop bardzo dobrze oddaje klimat w swoich książkach. Nie spotkałam się z podobną wizją świata w książkach innych autorów. Są rasy długowieczne i rasy, które muszą bardziej cenić swój czas na ziemi. Demony (zmarli Krwawi, którzy posiadają jeszcze moc) piją krew, ale nie mają nic wspólnego z wampirami, natomiast Krewniacy, to nie żadni zmiennokształtni, czy wilkołaki. Czujemy się tak, jakby ten świat w rzeczywistości istniał. Mamy tu złą młodą Królową, dla której najważniejsze są pieniądze i  przyjemności, a także ślepo zakochanego Księcia Wojowników, który nie dostrzega jej wad. Jak zwykle większość osób ma ponure doświadczenia z przeszłości, jednak starają się nauczyć z nimi żyć i pozytywnie patrzeć w przyszłość.

"Przymierze ciemności" Anne Bishop

Anne Bishop Przymierze ciemności

Czarne Kamienie - Księga VII

Po burzy mocy, którą dwa lata wcześniej wywołała Jaenelle niszcząc Krwawych skażonych wpływem Dorothei, Dena Nehele jest w ruinie. Doprowadziły do tego między innymi walki pomiędzy Plebejuszami, a Krwawymi. Theran Szary jest ostatnim z rodu Jareda i Lii. Pragnie odbudować Dena Nehele. Brakuje jednak Królowych, które byłyby do tego odpowiednie, a ludzie zapomnieli już zasady Protokołu i Stare Obyczaje. Zwraca się więc do Daemona, aby pomógł mu znaleźć Królową z terytoriów Kaeller. Ten go wysłuchuje z uwagi na Jareda, jednak nie darzą się wzajemnie sympatią. Jaenelle znajduje odpowiednią Królową, którą jest nosząca różowy kamień, czerwonowłosa i piegata Cassidy. Theran jest rozczarowany Królową i tego nie ukrywa. Uważa ją za brzydką i słabą, a sam z obowiązku zostaje jej Pierwszą Ekskortą. Cassidy tworzy swój dwór. Poznaje Graya, który jest Księciem Wojowników z bliznami, zagubionym w chłopięcym świecie. W wieku 15 lat został porwany, był więziony i torturowany przez złe królowe Dena Nehele. Jest potomkiem Czarnej Wdowy Thery i Blaeda, których poznaliśmy we wcześniejszym tomie. Gray od samego początku czuje więź z Cassidy. Musi się jednak wiele nauczyć i pokonać swój umysł i ciało. Istnieje także legenda o ukrytym skarbie, który pomorze odbudować terytorium. Cassidy napotyka wiele problemów...
Jedno, co mogę przyznać autorce, to fakt, że nigdy nie wiem o czym będzie następna część. W tej umiejętnie połączyła postacie z poprzednich ksiąg z nowymi. Możemy więc ponownie zagłębić się w wątki z życia Daemona, Jaenelle, Lucivara, Marian i Seatana, a równocześnie poznać nowych bohaterów z Dena Nehele. Mamy tu także dobre studium charakteru człowieka. Tak jak we współczesnym życiu niektórzy dostrzegają tylko powierzchowność, a nie głębię danej osoby. Są tu uczucia nadziei i zawodu, powierzchowności, obowiązku, lojalności, honoru i miłości.

"Niewidzialny pierścień" Anne Bishop

Anne Bishop Niewidzialny pierścień

Czarne Kamienie - Księga VI

Ta część znowu odnosi się do wydarzeń z przeszłości. Nie ma jeszcze Czarownicy, a jedynie obietnica, że nadchodzi. Nawiązuje jednak do wydarzeń z trzeciego tomu, gdzie Daemon wspomina Jaenelle jak Szara Pani pokonała wrogów i ochroniła się przed rykoszetem swojej mocy. Jednym z głównych bohaterów książki jest młody wojownik z Shaladoru Jared, który nosi Czerwony Kamień. W wyniku błędów popełnionych w młodości od 10 lat jest niewolnikiem dla przyjemności. Kiedy zabija Królową, zostaje uwięziony i planowane jest jego odesłanie do kopalni soli w Pruul, gdzie na pewno nie przeżyje. Na targu niewolników dostrzega go Szara Pani i dołącza do kupionych przez nią niewolników. Słyszał pogłoski, że jej niewolnicy znikają bez śladu. Z powodu pewnych problemów, zamiast podróżować na wiatrach do Dena Nehele, ruszają zwykłym wozem.  Dorothea SaDiablo planuje zniszczyć królową z szarym kamieniem, która broni swoich terytoriów. Dowódcą swojej straży mianuje Krelisa. Jest to człowiek pozbawiony skrupułów i przeżarty skazą.
Niewolnicy Szarej Pani stanowią przedziwną kombinację, a ona sama nakłada Jaredowi Niewidzialny Pierścień. Wojownik będzie musiał podjąć parę trudnych decyzji w tej niebezpiecznej podróży. Od początku coś czuje do Szarej Pani, jednak wydaje mu się to irracjonalne, bo jest ona przecież starą kobietą. Nic nie jest jednak takie jak się wydaje. Kiedy iluzja znika okazuje się młodą piękną i odważną dziewczyną Lią, która jest wnuczką Szarej Pani. Czarna Wdowa, Lia i Jared zdają sobie sprawę, że wśród ich ekipy znajduje się Pupilek, czyli osoba która informuje wroga i zostawia mu ślady. Czują zgniliznę, ale nie potrafią określić do kogo należy. To prowadzi do ostatecznej walki z wielką armią, a przed Lią jeszcze Dziewicza Noc, podczas której może stracić swoją moc i pogrążyć się w otchłani, a także złożenie Ofiary Ciemności...
Daemon Sadi jest tu postacią marginalną, ledwie zaznaczoną w książce. Ma jednak swój wielki wkład w życie Jareda, a zwłaszcza Lii. Książkę dobrze się czyta. Sam pomysł na nią  jest ciekawy. Za atut mogę podać, że ja się nie domyśliłam kto jest Pupilkiem, a moje podejrzenia okazały się chybione. Dobrze scharakteryzowano rozterki wewnętrzne bohaterów.